یکی از زینت هایی که از دیرباز در میان انسان ها مرسوم بوده است، زینت انگشتر است . انگشتر علاوه بر زیبایی که به دست می بخشد، گاه دارای آثار معنوی خاصی نیز می باشد که آن آثار می تواند مجعول و معهود انسان ها باشد، مانند آنکه حلقه انگشتری را به نشانه پیمان ازدواج میان زن و مرد قرار می دهند که هر گاه نظر بر آن می افکنند، عهد و پیمان خود را در ازدواج تازه می کنند . یا ممکن است این آثار معنوی، تکوینی و مجعولِ خالق متعال باشد که در نگین و یا رکاب انگشتر اثری پنهان و خاص قرار داده باشد . به هر حال، انگشتر » زینتی است که هم دارای زیبایی ظاهری و هم زیبایی باطنی است .
انگشتر در میان ادیان گذشته و انبیای سلف جایگاه ممتازی داشته است و سابقه آن به حضرت آدم علیه السلام بازمی گردد . حضرت آدم علیه السلام زمانی که از بهشت به سوی زمین هبوط کرد، به همراه خود انگشتری از بهشت آورد .
و بعد از او حضرت نوح علیه السلام نیز انگشتری داشت . هنگامی که نوح علیه السلام بر کشتی سوار شد و بادبان ها بالا رفت و بادها وزیدن گرفت و آبها در تلاطم بودند، اضطراب عجیبی کشتی را فراگرفت؛ به گونه ای که هر لحظه احتمال غرق شدن کشتی می رفت . در چنین هنگامه حساسی، جبرئیل بر حضرت نوح علیه السلام نازل شد و اذکاری به وی آموخت که سبب نجات او و همراهانش شد . حضرت نوح علیه السلام با خود گفت : کلامی که چنین اثری دارد و از خداوند به من رسیده، سزاوار است همیشه به همراه من باشد . »
و آن را روی انگشتر خود حک نمود . آن کلام، کلامی بود که خداوند او را بوسیله آن از غرق شدن نجات داد .
زمانی که حضرت ابراهیم علیه السلام در میان منجنیق قرار داشت و می رفت که در میان شعله های برافروخته نمرود قرار گیرد و بسوزد، خداوند به وسیله جبرئیل انگشتری برای او فرستاد که روی آن اذکاری نوشته شده بود تا با دست کردن آن، از آتش در امان بماند .
حضرت سلیمان علیه السلام خاتمی داشت که بر روی آن اذکار مخصوصی نوشته شده بود و چنان اثری داشت که همه جن و شیاطین را در تحت فرمان او آورده بود .
حضرت موسی علیه السلام انگشتری داشت که دو جمله از تورات روی آن نوشته بود .
حضرت عیسی علیه السلام نیز صاحب انگشتری بود که دو جمله از انجیل روی آن نگاشته بود .
استفاده از این زینت تا زمان رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم ادامه داشت . رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم نیز دارای انگشترهای متعددی بود . این زینت در دین اسلام به عنوان مستحبی موکد می باشد . إنَّ مِنَ السُّنَّهِ لُبْسُ الْخاتَمْ ؛ دست کردن انگشتر از سنت های رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم است . »
روایات در باب استحباب انگشتری» فراتر از حد تواتر است . و شاید کمتر مستحبی را بتوان پیدا کرد که به اندازه این مسأله روایت و سیره داشته باشد . تا آنجا این سیره مهم بوده است که هر کدام از اهل بیت علیهم السلام یک یا چند انگشتر داشته اند .
ادامه مطلب
درباره این سایت